Üşüyorum Kimsesizliğimden Yalnızlığımdan Çaresizliğimden üşüyorum. Soguk hava değildi beni üşüten. Gidenlerdi,sessiz ve derinden. Dısarda kar havası var,belki yağar belki yapmaz. Umurumdamı sanki havanın ayazı. İçimdeki fırtınaları kimse sormazken. Alıştım bende aslında soğuk gülüşlere. Sahte insanlara,yalan hayallere. Üşüyorum aslında ben. İçimdeki bıkkınlıktan,yorgunluktan. Şimdi bir sigara yaksam. Çeksem içime dumanını son nefesim gibi. Üflesem sonsuzluğa bir isyan gibi. Kim duyar dersin...